Hoog tijd dus om hier een stokje voor te steken.
Omdat we destijds de bevestiging van de dempers niet echt optimaal gemaakt hebben hebben we nu wat extra knip en slijpwerk moeten verrichten om een passend plaatje te toveren dat de grillige contouren van de carrosserie volgt.
Bijkomende moeilijkheid is het drukvatje, of tenminste de leiding naar het drukvatje.
Mochten we het ooit nog eens herdoen dan ben ik er zeker van dat dit grijze tankje vast onderaan de demper gaat komen en de bevestiging van de schokdemper boven zal 90 graden gedraaid worden en deel uit maken van de buis tussen de 2 kokers.
Technisch gezien gaat dat allemaal zeer weinig verbetering met zich meebrengen maar de toegankelijkheid gaat er wel dramatisch op vooruit gaan. Nu is het losmaken van de demper een mini nachtmerrie tenzij je over de formaten van William Boeva beschikt en de kofferbak als comfortabele woonst beschouwt 🙂
Ook al heb ik helemaal niet de ideale maten, toch was het nog eens fijn om een halve dag het bloed in je benen af te spannen, of gaten in je lichaam te prikken door ondoordachte bewegingen te maken in de buurt van de kofferpennen. Maar soms moet een mens afzien en gelukkig stroomt alles terug naar behoren en … de grote gapende gaten … zijn netjes gedicht.