Gezien onze stabi voor van Amerikaanse makelij is (Ireland Engineering) en dat ze daar over de plas steeds moeilijk te verkrijgen imperial draad gebruiken, waren we genoodzaakt bij gelegenheid de unibals en drop-links opnieuw te maken in metrisch formaat.
Dit is bij deze gebeurd. De nieuwe versie heeft M10 draad, en omdat het oog ook wel wat wil hebben we de ALU7075 staafjes een kleurtje gegeven.
Tot op heden hadden we altijd SW aan het testen geweest op 1 PWR-Box.
Nu dat alles een beetje begint te werken en we vrij zeker zijn van de HW is het hoogtijd een kleine productie reeks op te starten.
Helaas is dit allemaal manueel werk, maar ja gelukkig zijn het er niet zoveel. We hebben er 4 nodig in de auto en dan gaan we natuurlijk ook nog een paar reserve voorzien.
Niet dat we die gaan nodig hebben maar het is puur om Murphy te snel af te zijn 🙂
We kunnen ons voorstellen dat sommigen onder jullie zich wellicht afvragen waarom we toch niet voor een standaard AIM, Stack of andere dash gekozen hebben.
We geven het ridderlijk toe het zou ons veel tijd en gevloek bespaard hebben. Maar het antwoord is heel simpel: het is zoveel leuker, origineler en geeft ons quasi oneindige flexibiliteit.
Het ligt ook volkomen in de lijn waar R-Box voor staat, we willen uniek en innovatief zijn en ook al kost het ons soms enorm veel toewijding en tijd, het geeft achteraf ook zoveel meer voldoening.
Heel lang geleden, toen we onze remmen hadden gekozen, wilden we ons leven niet moeilijker maken dan nodig door nog eens een extra onbekende factor toe te voegen in de vorm van exotische remblokjes.
We opteerden toen voor blauwe Pagids, een heel conservatieve keuze waar je weinig fout mee kunt doen, maar ook weinig spectaculairs moet van verwachten.
Een veilige grijze muis-keuze als het ware. Nu grijze muizen passen absoluut niet bij onze opvattingen en doelstellingen.
Vandaar zijn we overgeschakeld op Japanse technologie in de vorm van Endless remblokken.
Hopelijk kunnen we nu op oneindige remkracht rekenen in moeilijke momenten 🙂
Wat aanvankelijk leek als snel even 6 velgen bijbestellen is wederom helemaal anders uitgedraaid.
Doordat Compomotive in slechte papieren was geraakt zijn er een hele tijd geen velgen meer geproduceerd. Tot ze enkele maanden geleden opnieuw de MO5’s in productie brachten.
We durven haast niet meer zeggen hoeveel uren we ondertussen aan de uitlaat aan het knutselen geweest zijn. Telkens was er wel iets waar we ons niet mee konden verzoenen. Of er hing iets te laag, of de montage was te omslachtig of te moeilijk. Dus genoeg redenen om heel het uitlaat systeem nog eens grondig te herbekijken.
We moeten toegeven dat er nog niet veel kleur in het interieur te bespeuren valt. Hoog tijd om de interieur mens in ons boven te halen. We zijn maar begonnen met onze knal rode vloerplaten. Al hadden sommigen – mede door beroepsmisvorming – liever natuursteen gezien, doch de ALU platen zijn vooral naar gewicht toe de betere keuze.
We hadden Henk en Niek al een paar keer gemeld dat het eraan zat te komen maar nu pas is de auto in een dermate stadium terecht gekomen dat het zinvol is de 4 wielen in de juiste richting te regelen.
Doel van de dag was de rijhoogte te fixeren, bumpsteer te corrigeren en een start setting te bepalen voor de sporing, camber en caster.
Aanvankelijk waren we ervan uitgegaan dat de software van de PWR-Boxen relatief weinig zou moeten worden aangepast. Vandaar dat we ook geen upgrade pad hadden voorzien dat van buitenaf toegankelijk was.
Achteraf bekeken niet zo’n goede keuze want vooral de 2 boxen onder het dashboard zijn niet echt super toegankelijk.
