Auteur: Dirk Verhaert

​Als we de reclameblokken op TV bekijken is het kinderspel een ruimte wekenlang fris en aangenaam geurend te houden. Ambi Pur en andere welriekende attributen zouden misschien wel werken in de R-Box cockpit maar een hele rally lavendel of dennegeur zien we toch niet echt zitten.

We zijn eerder voorstander om alle nare geurtjes en andere vervuiling buiten te houden. Klein detail er is nog een gapende wonde in de tunnel, zodat we met de schakelpook voldoende kunnen roeren om telkens de juiste versnelling te kiezen.

Op het eerste zicht een niet zo moeilijke opdracht om dit lucht, water en stofdicht te maken. Toch heeft dit dwaze bakje ons bijna naar de valium doen grijpen.

Was het een zwak moment of het gebrek aan plaats, de grillige vorm of iets anders, ik weet het niet maar versie 1 is na heel wat knutselen in de vuilbak geeindigd. Versie 2 heeft minstens evenveel tijd gevraagd, maar is gelukkig wel bruikbaar. Plaats over hebben we zeker niet, supermakkelijk om te monteren is het ook niet maar het is doenbaar en vooral hermetisch dicht. Enkel de rubberhoes, momenteel afkomstig van een stuurhuis van een MKII Escort is net iets te groot in buitendiameter en schuurt lichtjes tegen de bovenkant van de tunnel. Dus nu enkel nog op zoek gaan maar een iets beter passende variant. Ook het huisvesten van de kabel voor de achteruitversnelling te selecteren was millimeter werk.

Het is wederom opgelost maar dat zijn dingen die we echt moeten meepakken als we ooit een 2de kas bouwen en in de beginfase wanneer de carrossierie werken aan de gang zijn moeten voorzien. Al doende leert men ….

​Zoals gebruikelijk wanneer we niet 100% overtuigd zijn bleef het luchtfilter gedeelte meermaals s’nachts door Dirk zijn hoofd spoken. Gezien een bepaalde voorhistorie zijn we ook nog altijd “bang” van water, dus grote plassen of heeeel grote plassen mogen ons nooit meer tot opgave dwingen.

​De nieuwe fuel rails zijn aangekomen …
2 stuks, 1 voor elke rij van 4 injectoren.
Zoals eerder gemeld hebben we een rij op de originele plaats en een rij in de carbon airbox.

​Wederom een geweldige creatie van onze mechanica goeroe “Nick”.
Super compact en zoals altijd tot in de puntjes afgewerkt.
We hebben de alu onderdelen ook nog mooi zwart geanodiseerd zodat dit een OEM accessoire van de pedalbox zou kunnen zijn.

Ondertussen zijn er zowat bij elk zichzelf respecterende automerk pedaalsensors te vinden maar dit is in heel veel gevallen een pedaal assembly. We houden niet van plastieken pedalen en het is bovendien estetisch volledig onverantwoord in combinatie met de Tilton pedalbox.

Redenen genoeg dus om weer zelf een eigen creatie te maken gebaseerd op vertrouwde en oerdegelijke P+G sensoren. De P+G sensoren zijn hall gebaseerd en hebben dus een extreem lange levensduur. Zoals al eerder vermeld in een vorig bericht hebben we een kleine electronica ingreep moeten doen om deze standaard sensor te kunnen gebruiken.

​Misschien is het overkill, misschien ook niet, feit is dat we een nieuwe cardan moesten hebben.
We hadden verschillende mogelijkheden, de originele E30 versie of een iets uit de kluiten gewassen versie van een grote broer maar die moest dan weer op lengte worden gemaakt en terug gebalanceerd worden.

Daarom zijn we nogmaals over de plas gaan shoppen en gelukkig is de E30 M3 ook in de US heel populair. Bijgevolg kun je ook wel wat onderdelen vinden op de Amerikaans markt aangepast aan hun normen, lees hoe groter hoe beter 🙂

De praktijk zal het moeten uitwijzen of deze cardan werkelijk onverwoestbaar is maar de specs zijn op zijn minst gezegd indrukwekkend. Er wordt maar 1 versie van de cardan gebouwd en dit voor elke BMW. Enkel de lengte wordt aangepast samen met een verzameling alu flenzen voor elk type. Dus ook voor een dikke getunede M5, dezelfde cardan.

We gaan er dan ook van uit dat het koppel geleverd door onze motor eerder als lachwekkend wordt ervaren in plaats van een zware belasting.

Voor de detail kijkers, het klopt inderdaad dat het tussenlager is verdwenen.